Sport to zdrowie - bajeczka niemoralna

-Raz, dwa, trzy i cztery... - powiedział Jeż przeskakując kamienie. -Raz, dwa, trzy i cztery...
-Co robisz, Jeżu? - zapytał Lisek.

-Pierdol się. Raz, dwa trzy – zawahał się, mało nie wpadł do wody, ale jakoś odzyskał równowagę i liczył dalej – i czteeeery.
-Odwaliło ci?
-Sport. Sportuję się.
-To bardzo głupi sport.
-Jak każdy sport.
-O co w nim chodzi?
-Chodzi o to, o co chodzi w każdym sporcie. O nic. Ważne, by nikt mnie nie pytał o co tu chodzi. Wychodzę z domu i sportuję się.
-Nie rozumiem idei...
-Tu nie ma idei. O to się rozchodzi, by nie myśleć, zasadniczo. Ot co.
-Hmmm... - Aaaa...
-Daj spokój. Właśnie o to w tym chodzi. Ja sobie liczę kamienie, skaczę po nich, a ty dajesz mi święty spokój, bo ja właśnie jestem zajęty. Rozumiesz?
-Nie rozumiem, ale ja nie po to przyszedłem, by liczyć kamienie.
-Daj mi spokój.

-Poważna sprawa, rozumiesz...

-Jak poważna?

-Na tyle poważna, że powinieneś przestać skakać.

Jeżyk przestał skakać.

-No, o co chodzi?

-Zającowa znów jest w ciąży...

-Nic nowego, no i co?

-Durniu!

-Co „durniu”? Zaraz „durniu”!

-Nie rozumiesz? - szepnął lis, przysuwając się trochę bliżej jeżykowego ucha.

-Nie rozumiem!

-Ty...

-Nie rozumiem?

-No wiesz jak to jest...

-No jak jest? Co jak jest?

-Durniu!

-No co?

-No dureń jesteś! Idę sobie!

-Moja wina, że zaszła? Nie uważała, to zaszła.

-Słucham?

-No, ja jej mówiłem: „Uważaj!”, a ona swoje.

-Co takiego?

-Ale ty durny jednak jesteś, Lis!

-Ja??

-No wiesz, kręcimy troszkę z Zającową...

-Kto?

-No ja i ona.

-Ona z tobą?? Z jeżem??

-No...

-Co Ty pierdolisz, Jeżu?

-No pytałeś przecież?

-Ale nie o Ciebie! Zresztą nieważne.

-Ouch... - podrapał się jeż w brodę – no, to chyba mamy problem.

-My?

-No, my, my... Znaczy ja, ty i Zającowa. Zwłaszcza Zającowa. - Jeżyk bardzo spoważniał. -Jak dorwę cholerę to jej omyk ukręcę! - obrócił się na pięcie i poszedł sobie. Bez słowa.

Następnego ranka Jeżyk był tam, gdzie ostatnio.

-Raz... i dwa... iiii trzy!

-Znowu liczysz kamienie, Jeżu, mój „przyjacielu”?

-Cześć, Lis. Sportuję się. Wiesz, sport to ważna sprawa.

-Tak, wiem, że cenisz sobie sportowanie, dlatego chciałbym ci kogoś przedstawić.

Dopiero teraz Jeżyk zauważył dwa postawne niedźwiedzie.

-Miło mi! Koledzy?

-To on? - mruknęli zgodnie.

-To on! To on! - darł się Lis wskazując palcem Jeża!

Jeżyk tylko zdążył wyjąkać: - Ale panowie! Co panowie? Koledzy?

-Tak! Koledzy, Jeżu! Wiesz kim są moi koledzy?

-Nie wiem, no nie wiem, kim są?

-Weterynarzami i przyszli ci pomóc!

-Nie rozumiem?

-”Nie rozumiem! Nie rozumiem!”. Sam mnie wczoraj o pomoc prosiłeś! Jeszcze mi podziękujesz!

-Co? Ale co?

-Brać go!

I zabrali weterynarze naszego Jeża. Szarpał się, ale co on mógł.

-Raz, dwaaaa... trzy... cztery i pięć i sześć...

-O, widzę skakanie lepiej idzie!

-Cześć, Lisku...

-Cześć, Jeżyku!

-Lepiej?

-O, tak, tak, o wiele lepiej, teraz skaczę nawet po trzy kamienie naraz i do wieczora mogę tak...

-A nie mówiłem?

-Miałeś rację, jesteś prawdziwym przyjacielem!

-Mówiłem ci, przecież. Zawsze możesz na mnie polegać! Boli?

-Eee!

-Na pewno?

-Nic a nic! Hop hop... i sześć i siedem i osiem... - skakał Jeżyk w najlepsze.

Nagle na polance pokazała się Zającowa. Była w bardzo złym humorze.

-Jeż!

-Aaa! Cześć Zającowa! Poskaczesz?

-Ja ci poskaczę, ty!

Lis stał nieopodal i wiercił butem z ziemi.

-O, i Ty tutaj, Lis?

-Cześć, Zającowa!

-Ty chuju!

-Słucham?

-Wszystko wiem od niedźwiedzi! Jak mogłeś??

-Ja? Co ja?

-Mój Jeżyk kochany! Okaleczony! Przez ciebie!

-Przeze mnie? Prosił mnie o pomoc, słowo daję!

-O czym tam rozmawiacie? - wykrzyknął z kamienia ze środka potoku Jeżyk.

-O tobie, Jeżyku! - odkrzyknął Lis – Zającowa pyta czy ci pomogłem bardzo!

-O, tak, bardzo! Dziękuję ci, Lisku! Raz.. i dwa... i trzy... iiii hooop!

-No i co, Zającowa?

-Wpadniesz do mnie?

-Chodźmy!

I pobiegł Lisek z Zającową w las. I gdzie tu morał bajeczki? Ta bajeczka nie ma morału, bo to bajeczka niemoralna jest przecież.