Ratujcie Redutę Ordona

 Stanął pod drzwiami z napisem: „informacja”. Zapukał grzecznie. Strzepnął coś z kufajki.

-Mogje, sianowna pani kerowniczko? - Beretkę miął nerwowo w dłoni.

-Pan wchodzi.

Kulturalnie wytarł gumofilce we wskazaną wycieraczkę, a przy okazji własny nos – rękawem.

-Ja do Reduty Ordony.

-Ordonówny, jak już.

-Bardzo sianowne paniom kerowniczkje psieprasiam, ja do Reduty Ordonówny.

-W celu? - pociągnęła nosem, wyjęła demonstracyjnie jakiś flakon i rozpyliła coś w powietrzu.

-W celu, azieby z niom omówić sprawę zwałki.

-Jakiej zwałki?

-Zwałki nawozu zez wywrotki...

-Nawozu? Ale o co chodzi? Co mnie to? - kobieta wyraźnie się zdenerwowała, przestała piłować paznokcie.

-Pani kerowniczka widzi kwit? - pokazał zababrany papierek, a następnie odczytał fragment na głos, mocno przy tym dukając. - Ładun...ek zrzu...cić w War..siawie, na Re...ducie Ordona... Ordonównie, się znaczy. O! Pani słyszy?

-Ale tak na kobietę zaraz? O, Jezusie słodki! A co ona winna? Co zrobiła?

-Ja tam nie wiem, ja tylko jeźdźe na wywrotce. Karzą zziucam, nie kazią nie zziucam. Mozie komuś fagasa wyrwała? Ja tam nie wiem. Napisali, że w Warsiawie, ale nie napisali gdzie kobite znaleźć, no to pomyślałem, zie w informacji zasięgnę. Znaczy informacji. - znów wytarł nos rękawem.

-Pan poczeka. - Przyłożyła słuchawkę do ucha, ale tak fachowo to zrobiła, że nawet na chwilę nie przestała piłować paznokci. - Pani Zosiu? Pani sprawdzi, czy w książce jest Reduta Ordonówna. - Nastała cisza, krótka cisza. - Że jak? Renata? Ordon? Pani Zosiu, pani mi da adres...

Jak to mawiają; „Obrzucaj gnojem, a na pewno coś się przylepi”. Nie wiem, czy coś się pani Renacie przylepiło, ale raczej musiało, bo następni kierowcy mieli już adres. Jeszcze przez długie lata całą ulicę Gnojną nazywano.